Η Ελλάδα που αλλάζει

Κοιτώντας τη φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο δύσκολα θα σκεφτεί κάποιος ότι σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με την Ελλάδα, αφού δεν υπάρχει επάνω της οτιδήποτε ελληνικό, εκτός ίσως από την επικίνδυνη κακογουστιά των ηλεκτρικών μετρητών επάνω στην κολόνα και το κουτί της τηλεφωνίας σε δεύτερο πλάνο. Αυτά όμως είναι κοινός τόπος σε όλη τη Μέση Ανατολή, ενώ η γλώσσα της πινακίδας ενισχύει την πεποίθηση ότι πρόκειται για κάποια αραβική χώρα.
 
Και όμως….

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη σους Ευζώνους Κιλκίς, εντός του ελληνικού εδάφους και προφανέστατα ενημερώνει τους διερχόμενους λαθροεισβολείς για το που μπορούν να βρουν στέγη, φαγητό και καφέ. Ίσως να ήταν το τελευταίο μέρος, όπου θα περίμενε κανείς να συναντήσει αραβική πινακίδα, ίσως πάλι να είναι κι ένα σημάδι, ότι αυτό που πριν λίγο καιρό φάνταζε αδύνατο, σήμερα να είναι κάτι παραπάνω από καθημερινή πραγματικότητα.
Το ακριτικό χωριό των Ευζώνων μπορεί να είναι πασίγνωστο, αφού αποτελεί συνοριακή πύλη της χώρας και αφετηρία, εντός του ελληνικού εδάφους, της ευρωπαϊκής οδού 75, αλλά βιώνει μια ιδιότυπη απομόνωση και εγκατάλειψη. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι στο χωριό δεν λειτουργεί δημοτικό σχολείο και οι περισσότεροι από τους 300 περίπου κατοίκους του είναι υπερήλικες.

Αυτό το χωριό που και στο παρελθόν αγκάλιασε πρόσφυγες από τον Πόντο, είδε ξαφνικά τον πληθυσμό του να πολλαπλασιάζεται, με τη διαφορά ότι οι νεοφερμένοι δεν είχαν καμιά σχέση με την Ελλάδα. Η Ελλάδα που αλλάζει είναι πλέον γεγονός και συμβαίνει τόσο γρήγορα που, αν συνεχιστεί έτσι, η επόμενη γενιά θα ζει σε μια χώρα που δεν θα έχει καμιά σχέση με τη σημερινή, ενώ θα φέρει ακέραια την ευθύνη της πληθυσμιακής αλλοίωσης.